Gaz – druga wersja
Pierwsza premiera Gazu miała miejsce w sierpniu 2003r. w Strzelewie, natomiast w 2009 roku powstała dłuższa, dojrzalsza, spokojniejsza wersja również w reżyserii Ewy Ignaczak i Daniela Jacewicza. Główną różnicą w tych dwóch wersjach spektaklu jest to, że twórcy spojrzeli na problem z większym dystansem i spokojem. Mimo tych zmian, spektakl nie stracił mocy, a jedynie stał się delikatniejszy w odbiorze. Był to spektakl stworzony i zagrany prostymi środkami, stanowiącymi istotę i esencję Gazu. Spektakl był zbudowany z krótkich scen utrzymanych w różnych konwencjach oraz pieśniach. Właśnie dzięki tej prostocie i wdzięku efekt był porażający.
Data pierwszego pokazu: 03.01.2009
Data ostatniego pokazu: 12.11.2009
Ilość pokazów: 13
Uczucie w dźwięku
Po premierze My do grupy Bramy dołączyło kilka osób, które wkrótce również miały stać się kolejnymi ważnymi indywidualnościami budującymi grupę i określającymi charakter działań i twórczości. Ich przygoda rozpoczęła się pracą nad nowym spektaklem, Uczuciem w dźwięku. Apoteozą, w procesie przygotowania spektaklu brali udział: Anna Rynkiewicz, Piotr Nykowski, Lena Witkowska, Dorota Ziemińska, Aleksandra Nykowska, Marcin Styborski, Aleksandra Szalińska, Jenny Crissey. Spektakl został stworzony na podstawie fragmentów tekstów, pieśni oraz działań, które towarzyszyły przez wszystkie lata teatrowi i w pewien sposób wyznaczały mu szlak wędrówki artystycznej. Taki właśnie był ten spektakl – zaproszeniem widzów do wspólnej wędrówki po świecie muzyki, pieśni, teatru, emocji i uczuć. Do spektaklu użyto najpiękniejszych pieśni z Armenii, Gruzji, Ukrainy, Skandynawii, Bałkanów, Korsyki i Hiszpanii. Każda z pieśni ma swój unikatowy charakter, co spowodowane jest tym, że niesie historię pewnej prawdy o człowieku, opowiadane jest ona śpiewem, instrumentami i oczywiście emocjami. Uczucie w dźwięku jest formą wyjątkowego spotkania. Aktorzy biorący udział w spektaklu są przyjaciółmi z różnych stron świata i ponadto do każdego spektaklu zostaje zaproszony ktoś inny – nowa osobowość. Kolejną płaszczyzną jest spotkanie aktorów z publicznością, która staje się towarzyszem w spotkaniu – wędrówce, które jest aranżowane przez Teatru Brama. Pierwsze granie odbyło się 27 listopada 2009 w Danowie, a 27 marca 2010 roku miała miejsce Goleniowska premiera. Uczucie w dźwięku. Apoteoza było dużym krokiem na przód, a wręcz skokiem, który pozwolił przekroczyć granicę młodzieżowego teatru. Próba opisu spektaklu może wydawać się niepełną, wszystko co dzieje się w spektaklu, wszystko co najważniejsze polega na partycypacji i byciu po prostu z aktorem. W spektaklu łamane są granice: granica oddzielająca aktorów od publiczności, a także granica humoru, języka, emocji. “Prześmiewczy dialog z manierycznością młodzieżowego teatru alternatywnego – prowokacyjnie niespójny, mieszający języki i emocje, pozwoliła na autoironiczny dystans, z drugiej zaś strony stworzył przestrzeń bezpieczeństwa dla intensywnie i bezpośrednio wyrażanych uczuć.” (Marta Poniatowska, Droga Bramy, s. 249)
W historii tego spektaklu wystąpiło wiele osób poza oryginalną obsadą premierową. Był szkielet grany przez zespół Bramy i tak zwane wolne miejsca na lokalną historię, do której zapraszaliśmy za każdym razem inną osobę, w zależności od okoliczności. Bardzo mi się taki eksperyment podobał. Dawał świeżość. Czasem wbrew grupie, która nie do końca wierzyła temu zabiegowi. Do dziś lubię taką otwartą strukturę z możliwością doproszenia nowej osoby, nowej historii. (Daniel Jacewicz, 26.08.2020) Obsada premierowa: Aleksandra Nykowska, Anna Rynkiewicz, Lena Witkowska, Dorota Ziemińska, Daniel Jacewicz, Piotr Nykowski, Marcin Styborski
Reżyseria: Daniel Jacewicz
Obsługa akustyczna: Jacek Gałkiewicz
Oświetlenie: Marcin Wańdoch
Data pierwszego pokazu: 27.11.2009
Data ostatniego pokazu: 17.09.2016
Ilość pokazów: 58
X BRAMAT
Rok 2009 i 2010 to dla Bramy w Goleniowie trudny czas, Daniel chciał wrócić do Goleniowa, władze miasta do tego zachęcały, próbowały znaleźć Bramie miejsce, gdzie mogłaby się zakotwiczyć na dłużej i działać pełną parą. Natomiast Brama nie miała żadnego zabezpieczenia finansowego, nie do końca wiadomo było jaki jest dalszy plan, kierunek działalności. Kolejnym demotywującym czynnikiem było to, że przez nieobecność Bramy w Goleniowie środowisko skupione wokół teatru rozproszyło się. Wiadome było, że BRAMAT nie może odbywać się co roku w Goleniowie bez stałej siedziby, bez środowiska, któremu zależy na partycypacji w takim wydarzeniu. Festiwal odbył się w goleniowskim Klubie Muzycznym Rampa, po festiwalu Daniel powiedział, że to pewnie był ostatni BRAMAT. Mimo trudnej sytuacji finansowej i “mieszkaniowej” w tej edycji wzięło udział kilkanaście teatrów alternatywnych, m.in. z Warszawy Poznania, Szczecina, Sopotu i Berlina, a także miejscowe grupy m.in. ze Stepnicy oraz Goleniowa. W ramach X BRAMATU odbyło się 6 koncertów m.in. zespołów Łąki Łan czy Piece of Cake, a także pokazy instalacji, dyskusje, wystawa poświęcona BRAMATOWI i wiele innych działań artystycznych. X BRAMAT był skromnym jubileuszem, ważną rocznicą.
Statystyki:
Wydarzenia – 32, z czego:
Spektakle – 27, z czego: Gaz – 13, My – 9, Uczucie w dźwięku. Apoteoza – 2, inne – 3
Koncerty – 4
Inne – Fire show: 1