Poczekalnia

Grupa młodzieżowa Teatru, mimo trzech lat funkcjonowania, nie miała szczególnej odrębności. Osoby, które dołączyły zaraz po powrocie Bramy do Goleniowa, brały udział w spektaklu Fale i raczej trzymały się z ekipą „kombatantów”, pamiętających Srebrną Górę. Kiedy Daniel wrócił po półrocznej nieobecności, postanowił zainwestować w grupę młodzieżową, ale na zupełnie innych zasadach – bez mocnego zaangażowania emocjonalnego, które, choć dawało wiele młodym ludziom, było niezwykle taksujące dla samego reżysera. Pierwszy projekt „Młodej Bramy”, jak byli nazywani, to Poczekalnia. W jednym z folderów festiwalowych możemy przeczytać:
„Spektakl Poczekalnia to wynik pracy kolejnej już grupy, która powstała na bazie warsztatów prowadzonych regularnie w Goleniowie przez Teatr Brama. Jest to debiut sceniczny nowego pokolenia artystów, którzy odnajdują swoją pasję pracy z drugim człowiekiem i w przekraczaniu norm społecznych. Spektakl jest refleksją nad dzisiejszym pokoleniem młodzieży. Słowo »poczekalnia«, poza określeniem miejsca, w jakim spotykają się młodzi ludzie czekający na pociąg, staje się także symbolem wielu innych zdarzeń. Poczekalnia zatem staje się metaforą okresu życia nastolatków, którzy są tuż przed decyzją o swoją przyszłość (praca, tożsamość, poglądy…). Są w »poczekalni do dorosłości«. Nie do końca wiadomo, czy to czekanie jest skazane na czynność bierną. Czy jest szansa na postawę kreatywną, tworzącą osobowość i charakter młodego człowieka. Jest to także doświadczenie teatralne grupy młodych ludzi, która dojrzewa do debiutu scenicznego. W końcu jest to manifest młodości i naiwności, który każe nam patrzeć sercem, a nie rozumem.” Po raz pierwszy na scenie wystąpiła tam Aleksandra Ślusarczyk, która w ciągu najbliższych kilku lat miała stać się jednym z najważniejszych członków Teatru – nie tylko w sferze artystycznej, ale też operacyjnej, ponieważ odnalazła się przy koordynacji wydarzeń oraz organizacji projektów krajowych i międzynarodowych.

Data pierwszego pokazu: 15.03.2014
Data ostatniego pokazu: 10.07.2015
Ilość pokazów: 18

III EVS

W 2013 roku Teatr Brama po raz trzeci wziął udział w programie European Voluntary Service i po raz trzeci przyjął na rok dwóch wolontariuszy. Był to Oleh Nesterov (absolwent szkoły aktorskiej z Ukrainy) oraz Francesco Lucio Pileggi z Włoch. Oleh Nesterov po projekcie został w Goleniowie i pracował z Bramą aż do 2019 roku – Lucio natomiast zaczął szukać swojego miejsca na Ziemi, wybierając się do Ameryki Południowej, do Bułgarii i ostatecznie wracając w roku 2017 i współpracując z Bramą przez dwa lata.

V Łaknienia

To były moje pierwsze Łaknienia. Otwieraliśmy ten festiwal naszym nowym wtedy spektaklem grupy młodzieżowej – Poczekalnią. To było trudne granie, ponieważ stresowała nas publiczność Łaknieniowa – znajomi teatralni z całej Polski. Pamiętam, że Jenny wymyśliła akcję uliczną w stylu „zombie” – przechodziliśmy małą paradą od Domu Kultury do amfiteatru, a po drodze małe dzieci płakały na ulicy, wystraszone od naszych pomazanych twarzy i podartych ubrań. Wielu młodych ludzi wzięło wtedy udział w festiwalu, wielu moich rówieśników z Goleniowa wpadało do Teatru zobaczyć, co się dzieje – niektórzy po Łaknieniach postanowili dołączyć na dłużej. Wieczorami po spektaklach wszyscy wspólnie bawili się przy ognisku i tańczyli na sali. Te pierwsze Łaknienia wspominam jako istotny obecnie, a niezrozumiały dla mnie wtedy początek czegoś nowego, czegoś intrygującego – mogłam obserwować prace przygotowawcze nad festiwalem, co zaowocowało moim późniejszym zaangażowaniem w Bramie. (Aleksandra Ślusarczyk, 28.08.2020) Wartością Łaknień stało się to, że kolejne młode pokolenia miały swój poligon doświadczalny. Z czasem nie musiałem w to ingerować. Przyglądałem się tylko z dystansu jak młodzi uczą się zaradności, organizacji kultury i goszczenia zaproszonych artystów w Goleniowie. (Daniel Jacewicz, 28.08.2020)

Cztery Kute Asy

Cztery Kute Asy to ciekawy przypadek w nowoczesnej historii Bramy – powrót do dramatu i jego adaptacja, podobnie jak przy Jubileuszu ćwiczenie aktorskie i rozwój warsztatu. Ekipa spektaklu, składająca się z czterech osób – Patryka Bednarskiego, Lucia Pileggi’ego, Sylwestra Bińka i (przebranego za kobietę) Oleha Nesterova stworzyła sympatyczną komedię na bazie scenariusza przygotowanego przez pochodzącą ze Szczecina pisarkę Sylvię A. Perl. Na CZTERY KUTe ASY (który to żart można było zobaczyć na plakacie spektaklu), reakcja lokalnej publiki była dobra, natomiast w środowisku teatru offowego pojawiły się głosy zażenowania i pogardy. Daniel, znając dobrze swoją wartość, puszczał to mimo uszu – nie zawsze trzeba tworzyć wyrywające serca z piersi, patetyczne czy depresyjne manifesty, w końcu symbolem Teatru są dwie maski – ta smutna i ta roześmiana. Spektakl stał się ukłonem w stronę goleniowskiego Widza.

Data pierwszego pokazu: 24.05.2014
Data ostatniego pokazu: 07.06.2015
Ilość pokazów: 17

Okna

Okna to pierwszy spektakl powstały ze współpracy Daniela Jacewicza z Teatrem Index, który powstał przy goleniowskim Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Podobnie jak Cztery Kute Asy, był to scenariusz napisany przez Sylvię A. Perl. Spektakl opowiadał o popularnych w Polsce „osiedlowych monitoringach” – grupach starszych kobiet przesiadujących w oknach swoich mieszkań i pilnujących „porządku” pod blokami. W zaproszeniu na premierę czytamy: „Każdy ma swoje okna i każdy patrząc przez nie ma prawo widzieć zupełnie coś innego. […] Ta zabawna, acz prowokująca do zastanowienia się sztuka autorstwa Sylvii A. Perl podejmuje próbę obnażenia ludzkich słabości oraz przekonań, zwracając jednocześnie uwagę na ważne aspekty i prawidłowości życia społecznego: moralność, wrażliwość społeczną, szacunek i wolność wyboru. Okna to niezwykle ciekawa propozycja dla osób, które oprócz dawki humoru, cenią w teatrze możliwość przyjrzenia się ludzkim reakcjom, którym sprzeczności i antagonizmy absolutnie nie są obce.”

Data pierwszego pokazu: 21.06.2014
Data ostatniego pokazu: 06.06.2015
Ilość pokazów: 4

IV EVS

Tego roku EVS składał się po raz pierwszy (i jedyny) z czterech osób – pojawiły się w Bramie takie osoby jak Anastasiia Miedviedieva z Ukrainy (która po EVS-ie zajęła się grupą dziecięcą Bramy i do dziś mieszka w Polsce, aczkolwiek nie jest już członkiem Teatru), Nina Khyzna (przyjaciółka Nastii i Oleha Nesterova, wolontariusza z poprzedniego roku), Felix Meusel z Niemiec (który w trakcie projektu został ojcem) i Anna Bardaka z Grecji (uzdolniona fotografka i reżyserka filmów krótkometrażowych). Wszyscy oni wystąpili w spektaklu Spowiedź masochisty, z premierą pod koniec roku. Ponadto, Anna wyreżyserowała cykl krótkich filmów dokumentalnych o Teatrze Brama.

XV BRAMAT

Jubileuszowy piętnasty BRAMAT był zdecydowanie największym do tego czasu. W programie: Jan Peszek (w monodramie i razem z synem), prezentacja Szkoły Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich, Teatr Kana, Porywacze Ciał, premiera nowego spektaklu Kingdom of Curvy Fork pod przewodnictwem Macieja „Małego” Ratajczyka i koncert Wygrajmy pokój! polsko-ukraińskiego projektu muzycznego stworzonego w ramach wsparcia dla ukraińskiego Majdanu. Brama zaprezentowała w tym roku jedynie Poczekalnię. Archiwum: Festiwale/BRAMAT/2014

Vova

Anastasiia Miedviedieva skończyła szkołę lalkarską w Charkowie, gdzie w ramach swojego dyplomu stworzyła spektakl lalkowy dla dorosłych. Jego głównym bohaterem była pacynka o imieniu Vova. Po przyjeździe do Goleniowa przy pomocy Daniela zaczęła go rozbudowywać i prezentować w Polsce.

Data pierwszego pokazu: 10.10.2014
Data ostatniego pokazu: 30.01.2016
Ilość pokazów: 10

Spowiedź masochisty

Spowiedź masochisty na bazie scenariusza Romana Sikory, był spektaklem unikalnym – skład w większości składający się z obcokrajowców (Felix Meusel nauczył się na pamięć całej sceny po polsku, w ogóle nie znając języka), do tego Jacek Gałkiewicz podgrywający na żywo z tyłu sceny i jako tytułowy masochista Paweł Niczewski – aktor z Teatru Współczesnego ze Szczecina. W zaproszeniu na premierę znajdziemy jedynie lakoniczny opis „Wszystkich poszukiwaczy perwersyjnych przygód Pan M zaprasza na spacer po ciemnej stronie księżyca”. Sam spektakl opowiada historię masochisty, który spędza całe życie w pogoni za zaspokojeniem swoich żądz. Szuka spełnienia w kolejnych pracach, których się podejmuje, w których chce być traktowany jak śmieć. Narzeka na środowiska BDSM, które dla niego są za mało „hardkorowe”. Zaczyna wchodzić w środowiska narodowe, chcąc być pobitym przez policję za rasizm i nienawiść. Mimo niezwykle abstrakcyjnej postaci głównego bohatera i ogólnej śmieszności poszczególnych scen, to opowieść bardzo smutna i gorzka, o człowieku, który mimo usilnych prób nie jest w stanie odnaleźć swojego miejsca na ziemi i szczęścia. W pewnym momencie można wręcz utożsamić się z Masochistą – odnajdując w nim siebie, może nie jeśli chodzi o konkretne potrzeby bohatera, ale o poczucie beznadziei i smutku w bezustannym paśmie porażek.

Data pierwszego pokazu: 12.12.2014
Data ostatniego pokazu: 12.03.2016
Ilość pokazów: 14

Statystyki:
Wydarzenia – 53, z czego:
Spektakle – 50: Fale – 12, Poczekalnia – 15, Cztery Kute Asy – 8, Vova – 3, Spowiedź masochisty – 4, Okna – 3, inne – 5
Inne wydarzenia – 3