Ładowanie...

2018

1996-2020

Rok 2018

Kto się boi wilka

Pod koniec 2017 r. pieczę nad seniorami przejmuje Jennifer Crissey i razem z Teatrem „Index” zaczyna pracę nad nowym spektaklem, który bierze inspirację z bajek dla dzieci. Całość dzieje się podczas przewodu sądowego w bajkowej krainie. Sędzia Sowa musi rozstrzygnąć spór, w którym Wilk zostaje oskarżony przez Trzy Świnki o zniszczenie ich domów w celach konsumpcyjnych. W trakcie przewodu sądowego pojawiają się na scenie inne bajkowe postaci, jak Masza i Niedźwiedź czy Czerwony Kapturek. Składając po kolei historię w całość, okazuje się, że Wilk nie taki straszny jak go malują, i cała sprawa to jedno wielkie nieporozumienie związane z trudną sytuacją życiową Wilka. Spektakl nawiązuje do dziejącego się ówcześnie kryzysu emigracyjnego w Europie i stara się w zabawny sposób wpoić widzowi idee tolerancji i altruizmu.

Data pierwszego pokazu: 06.04.2018
Data ostatniego pokazu: 31.08.2018
Ilość pokazów: 2

I The Best OFF – Nagroda dla Ghost Dance

W roku 2017 zostaje ogłoszony przez czasopismo „Nietak!t” przy współpracy z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego I The Best OFF – konkurs na najlepszy spektakl teatru niezależnego. Teatr Brama z Ghost Dance był jednym z faworytów konkursu i otrzymał tytuł laureata (pierwsza nagroda powędrowała do spektaklu Curko moja, ogłoś to, monodramu Magdaleny Drab z Legnicy). Nagroda – pokaz na jednej ze scen Instytutu Grotowskiego, popularność, która pozwoliła na granie spektaklu po całej Polsce, oraz mała lampka, którą włącza się ustawiając przełącznik w pozycję „OFF”. Jury konkursowe starało się w pierwszym konkursie dać przekrój przez całą scenę alternatywną – był pokaz teatru tańca, młodzieżowa grupa Tetraedru wystąpiła z Gwoli jakiejś tajemnicy opartym na Gombrowiczu… Zostali wybrani najlepsi z najlepszych. W jury zasiadali: Katarzyna Knychalska, Dariusz Kosiński, Piotr Olkusz, Piotr Cieplak oraz Marcin Kęszycki.

Festiwal Ludzka Mozaika

Projekt CARAVAN NEXT powoli zmierzał ku końcowi. Jego finał miał się odbyć w Goleniowie, w czasie zwykle zarezerwowanym dla BRAMATU. Od 24 sierpnia do 2 września trwał więc festiwal nazwany Ludzka Mozaika, który został zaplanowany jako połączenie pięciu elementów – BRAMATU, na który składały się pokazy spektakli teatru niezależnego z Polski i Świata, ŁAKNIEŃ, czyli corocznego konkursu na najlepsze pokazy młodego polskiego offu, CARAVAN NEXT, czyli spektakli tworzonych za myślą przewodnią projektu z lokalną społecznością Goleniowa przez grupy z całej Europy, MUZYKI, czyli koncertów i wydarzeń muzycznych oraz STREFY KONTAKTU – spotkań, prelekcji, warsztatów i innych wydarzeń, dotyczących lifestyle’u, życia społecznego i innych sfer codzienności. Ponad 170 wydarzeń otwartych i dostępnych dla mieszkańców, rozplanowanych ciasno w 10 festiwalowych dni. 400 artystów z różnych części globu ze swoimi prezentacjami. Sceny rozrzucone po Goleniowie i okolicznych wioskach. Wycieńczająca praca około setki osób ze sztabu organizacyjnego. Tak wielkiego wydarzenia Goleniów nie widział (może poza odbywającym się rok wcześniej festiwalem muzycznym, który odbył się na terenie Goleniowskiego Parku Przemysłowego) i został całkowicie przez nie porwany. Wewnętrznym żartem pracujących przy tym festiwalu ludzi jest nazywanie go „Nieludzką Mozaiką”. Mimo ogromu wysiłku, wszyscy wspominają ten czas jako wymagający, ale dający poczucie spełnienia i udowadniający, jak mała grupa ludzi z wspólnym celem jest w stanie poruszyć niebo i ziemię, by stworzyć coś wielkiego.

The Wall

Przy okazji Ludzkiej Mozaiki warto wspomnieć o spektaklu otwarcia festiwalu – największym do tej pory wydarzeniu społecznościowym, jakie zorganizowała Brama. The Wall było inscenizacją legendarnej rock opery Pink Floyd o tym samym tytule. Praca nad spektaklem zaczęła się pół roku wcześniej, sekcja muzyczna zaczęła uczyć się praktycznie całego dwupłytowego albumu na pamięć, a poszczególne kompozycje zostały rozdzielone między członków Teatru w celu wyreżyserowania poszczególnych scen. Spektakl zaangażował 400 osób, głównie z miasta, ale również gości festiwalu, orkiestrę symfoniczną, chór wokalny, pochodzących z Goleniowa gitarzystów Jarosława Chilkiewicza oraz Igora Gwaderę i podopiecznych ośrodka MONAR z Babigoszczy. Wydarzenie zgromadziło pod Szkołą Podstawową nr 1 w Goleniowie około dwóch tysięcy widzów i było prawdopodobnie największym pokazem plenerowym zorganizowanym przez Bramę. Od redakcji Gazety Goleniowskiej otrzymało ono tytuł „Wydarzenie Roku 2018”.

VIII EVS

Kolejny rok, kolejni wolontariusze. Do Goleniowa przybyło ponownie sześć osób – Antia Gonzalez z Hiszpanii (fotografka, opuściła jednak projekt przedwcześnie), Katherine Mercedes Ticcla z Peru (uzdolniona plastyczka), Evanthia Athanasiadi z Grecji (którą Brama poznała ledwie miesiąc wcześniej w Amsterdamie, dyplomowana aktorka i pedagog teatru), Garazi Moreno Martinez z Hiszpanii (aktorka i prawdopodobnie najcichsza osoba z grupy), Nerea Rodriguez z Hiszpanii (która odwiedziła Bramę przy okazji Ludzkiej Mozaiki i postanowiła zostać na dłużej, przynosząc ze sobą masę pozytywnej energii i aparat fotograficzny) oraz Antony Egidio Risi z Włoch (aktor i grafik, miłośnik jogi i treningów, po przyjeździe do Polski… wyłysiał). Wolontariusze w tym roku nie stworzyli spektaklu, natomiast prowadzili zajęcia w szkołach dla dzieci oraz wspólnie przygotowali Kino Brama – podczas Bramatu w 2019 roku w starej kasie biletowej na amfiteatrze zrobili małe kino, gdzie pokazywane były stare i nowe filmy o Bramie. Ponadto, Katherine i Antony współpracowali przy wystawie prac plastycznych w goleniowskiej bibliotece, a sam Antony namalował dwa murale – jeden na wewnętrznej ścianie amfiteatru, a drugi na budynku Goleniowskiego Domu Kultury.

Teatr Brama w Australii

Ze względu na wymaganą przez projekt CARAVAN NEXT konferenecję w Australii, Jennifer Crissey nawiązała kontakt z Chrisjohnem Hancockiem, reżyserem Lieder Theatre, najstarszej australijskiej grupy teatralnej, działającej nieprzerwanie – od 1891 roku. Delegacja składająca się z Daniela Jacewicza, Patryka Bednarskiego, Jennifer Crissey i Aleksandry Ślusarczyk po zakończeniu Ludzkiej Mozaiki wybrała się do Australii, by przeprowadzić konferencję i poznać się lepiej z nowymi przyjaciółmi z Antypodów. Brama razem z Lieder Theatre przygotowała spektakl Periphery, który wykorzystywał fragmenty Fakeryzmu. Dodatkowo, „po drodze” delegacja odwiedziła Malezję i Nową Zelandię. W Australii został także zagrany spektakl Ghost Dance, w którym odniesiono opowiadaną historię do sytuacji Aborygenów. Spektakl zasilili aktorzy i muzycy australijscy.

Statystyki:
Wydarzenia (spektakle, koncerty Bramy):
Spektakle – 41, z czego: Zabawa -5, Fakeryzm – 1, Ghost Dance – 18, Kto się boi wilka – 2, Inne – 15
Koncerty – 10, z czego: Potańcówka – 3
Inne wydarzenia – 5